Hani...
Hani karşı ağaca bir serçe kondu ya hocam
sen musalla taşındayken sessiz sedasız...
İşte o kuş bendim.
Hani bir kız çocuğu vardı kalabalıkta arkadaşlarıyla koşup gelmiş,
hani çağdaş Türkiye için sulayıp yeşerttiğin kardelenlerden biri...
İşte o bendim hocam.
Hani kalabalıktan bir el çok sevdiğin papatyalardan
bir demet attı ya tabutunun üzerine...
O demetteki papatyalardan biri de bendim.
Hani bir gözyaşı sessizce karışıverdi ya,
Teşvikiye’den Zincirlikuyu’ya doğru akan insan seline...
O gözyaşı bendim hocam.
Hani ışıl ışıl bir umut vardı ya sevgili hocam,
cami avlusunu, sokağı, caddeleri doldurmuş çağdaş bir Türkiye umudu...
O umut baştanbaşa bendim sevgili öğretmenim.
Ve Sevgili Türkan Hocam... Hani bir utanç vardı ya,
hani sana hasta yatağında terörist muamelesi yapılmasına engel olamamanın utancı...
O utanç da bendim hocam... Bağışla.
Kemal Oncu
Bu sayfadaki diğer yazılar
